Al anderhalf jaar reis ik als een bezetene.
Niet dat ik wilde avonturen in verre landen beleef, neen. Ik reis op de minst spectaculaire manier. Concreet betekent dat: vele kilometers malen tussen de Morvan en de Westhoek. Af en toe nog net iets verder. De Alpen ofzo, maar wilder dan dat is het nooit geworden.
Gemiddeld twee maal per maand leg ik de afstand tussen Nieuwkerke en Razou in beide richtingen af. Van deur tot deur is dat exact vijfhonderd kilometer. Op een goeie dag doe ik daar vijf uur over, gemiddeld duurt het een half uur langer. Als ik het helemaal laat hangen, durf ik er zelfs meer dan zes uur over doen.
Velen benijden mij die lange autorit niet, maar ik ben ze beginnen appreciëren en kijk er af en toe zelfs heimelijk naar uit.
Het is mijn meditatiemoment geworden. Mijn “ik-moment”. Geen telefoons, geen mails, geen andere mensen rond me. Gewoon vijf uur sturen. Het merendeel van die uren zijn dan nog eens lekker rustig, met weinig tot geen verkeer. Ik krijg tijdens deze roadtrips regelmatig mijn beste ideeën.
Een paar keer ook mijn slechtste, die ga ik jullie besparen.
De eerste maanden was muziek mijn vaste reispartner. Spotify op shuffle en vijf uur feest in de wagen. Na een tijdje begon de muziek toch een beetje te vervelen. Vergis je niet, ik ben een enorme muziekliefhebber, maar vele uren aan een stuk non-stop enkel muziek luisteren, het doet iets vreemds met mijn hoofd. Na een tijdje begon ik af en toe een uur stilte in te lassen. Gewoon omdat het deugd deed. Uiteindelijk werd dat vooral heel saai.
Ergens in september vorig jaar ontdekte ik plots iets nieuws. Het zou mijn reisleven een volledig nieuwe wending geven: de podcast.
Voor wie geen flauw idee heeft wat dat woord betekent probeer ik het kort uit te leggen:
Eigenlijk kun je het het beste vergelijken met een praatprogramma op de radio, maar het bestand is gewoon downloadbaar via diverse specifieke apps. Soms is er wat muziek in verweven, heel vaak is het een interview of gewoon een vertelling. Sommige stukken duren twintig minuten, anderen bijna twee uur.
Sinds de ontdekking van de podcast sijpelde het langzaam maar zeker mijn autoritten en bij uitbreiding mijn leven binnen. Ondertussen maken ze mijn trips ontspannend, grappig, leerrijk, pakkend, inspirerend, … En vooral veel te kort. In den beginne beluisterde ik ze enkel tijdens mijn traject Nieuwkerke-Razou en terug. Ondertussen beluister ik ze op elk moment dat ik geen andere min of meer ingewikkelde handeling hoef uit te voeren. Van korte autoritjes, over wachtmomenten op de trein of gewoon voor me uit starend in de keuken. Ik merk hoe ik snak naar lege momenten die ik met een luisterverhaal kan invullen, hoe ik na een te korte rit gewoon nog tien minuten als een pipo in de auto blijf zitten om het einde van de vertelling te horen of hoe ik even diep ongelukkig word als ik besef dat een leuke podcast aan zijn allerlaatste aflevering toe is.
Omdat een verslaving beleven in groep veel leuker is dan alleen, wil ik jullie graag besmetten en zet mijn favorieten even op een rijtje:
Iemand – korte portretjes van op het eerst zicht gewone mensen met een uitzonderlijk en vaak pakkend levensverhaal
Het Creatieve Lab – interview met een bekende medemens, waarbij aan de hand van zijn/haar werkdag, wordt nagegaan hoe ze met creativiteit omgaan
Wanderland – een muzikant neemt de interviewer mee op stap in zijn favoriete wandelgebied, onderweg spreken ze over muziek, creativiteit of gewoon over wat ze onderweg tegenkomen
Napoleon – Johan Op de Beeck vertelt in acht lange, maar super boeiende afleveringen het verhaal van Napoleon
Antiradio – lange en aangename gesprekken met muzikanten, simpel en toch boeiend
Geniet er van!
Ken jij een boeiende podcast? Laat het me dan gerust weten via mail, Facebook, Instagram of gewoon in ’t echt!
Miguel Bouttry 