Ik twijfel over het exacte jaar, maar ik denk dat het 2003 was.
Het was zomer, eind juli of begin augustus. Een perfecte dag voor het strand. Mijn vriendin en ik kozen voor het kleine badplaatsje Sint Idesbald. We woonden toen dichter bij de zee dan nu, in een klein dorpje op 15 minuten rijden van dat strand.Ik weet niet meer of we lang op het strand bleven, of we in de zee gingen zwemmen, of het er druk was of wat we die dag hebben gegeten. Het enige wat ik me van die dag nog herinner is het moment dat we van het strand terug naar de auto stapten, door de hoofdstraat van de kleine kustgemeente. Bijna aan de auto gekomen passeerden we een klein shop. ‘Beautiful Freak’ stond in grote letters boven op de vitrine. Er onder: Tattoo-Piercing. Vóór die vitrine, op een klein houten bankje, zat een jonge man te roken. De huid vol inkt. Uiteraard.
Mijn canvas was toen nog blanco, maar het idee speelde al lang in mijn hoofd om daar iets aan te veranderen. Zoals wel vaker bij het nemen van grote beslissingen in mijn leven, dacht ik er niet lang over na en stapte tot bij de rokende en getatoeëerde man op het bankje. Hij heette Vincent. Ondanks zijn wat ruige uiterlijk – ah, de vooroordelen – leek hij al na de eerste woordenwisseling, een uiterst vriendelijke, joviale en zachte kerel. Hij stelde me op mijn gemak, beantwoordde mijn vragen en overtuigde me in geen tijd om een afspraak te maken.
Enkele dagen later was mijn eerste tattoo een feit. De volgende jaren werd mijn levenstekening enkel groter. Net als mijn vriendschap met Vincent, de Beautiful Freak. Hij had de naam voor zijn project niet beter kunnen kiezen.
Ik herinner me ook niet meer hoe die vriendschap uiteindelijk een vriendschap werd. Ze begon waarschijnlijk op de pijnbank in de tattooshop. Pratend over muziek, literatuur, kunst, het leven en de liefde, werd die dieper. Uiteindelijk gingen we samen dingen doen buiten zijn atelier. Rockconcerten bijwonen, organiseren, wilde kunstprojecten vorm geven, lange en intense praatavonden, … maar boven alles naar elkaar luisteren en waar het kon of nodig was adviseren of inspireren.
De voorbije vijftien jaar stonden we beide aan elkaars zijlijn en zagen elkaar evolueren, proberen, vallen, opstaan, maar vooral groeien. En Beautiful Freak groeide. En hoe!
Vincent verzamelde de voorbije jaren enkele straffe tattoo-artiesten rond zich. De kleine studio waar ik me in 2003 voor het eerst liet prikken werd verlaten en ondertussen hebben ze hun nieuwe stek in ’t Krekelhof, een bizar ambachtenmuseum en rariteitenkabinet. Wat een combinatie! Maar het werkt.
Enkele maanden terug verdween Beautiful Freak en herrees als The Fisher King. De perfecte metamorfose.
En wat vooral werkt zijn de museumsessies.
Regelmatig opent het The Fisher King zijn deuren en is er ruimte voor live muziek, cabaret of straffe verhalen. Telkens ik in het land ben probeer ik dan ook de museumsessies bij te wonen en steeds opnieuw oversteeg de ervaring mijn strafste verwachtingen. De opzet is klein, er kunnen maximum 40 à 50 personen binnen, waardoor je bijna letterlijk met je neus op de artiest(en) zit. De vibe in die kleine ruimte is bijzonder en hartverwarmend en naar mijn gevoel groeit die sfeer nog met elke sessie. Niet enkel het publiek lijkt zich te amuseren, maar ook de artiesten hebben er duidelijk de tijd van hun leven. Op het podium staat steeds opnieuw puur talent. Vaak nog onbekende parels.
Dit concept is uniek. Dit concept is een hit. Het is een belevenis pur sang.
Hail to The Fisher King!
Surf eens naar www.thefisherking.net en ontdek het programma van de komende maanden (of zie de affiche onderaan deze tekst). Reserveer snel je tickets want alsmaar sneller zijn de sessies volzet.
Eén tip: ga voor de namen die je niet kent. De verrassing zal des te groter zijn!
P.S.: Op 14 april spelen Myrddin en ikzelf er trouwens de eerste try-out van DE KLAP. Er zijn nog plaatsjes, maar reserveer ook hier snel: info@thefisherking.net
Miguel Bouttry 