verteller – gids – schrijver
Vrienden, ik heb nieuws.Het gaat niet goed.Het gaat niet goed met mij. Het gaat niet goed met jou.Het gaat niet goed met ons. Iedereen is kwaad. Wat zeg ik? Razend! We zijn buiten onze zinnen van woede, rollen vloekend over de bevroren grond van waanzin en trekken, brandende stenen gooiend, door onze steden. Het gaat niet … Lees verder Ik roep op tot stilstand
Al sinds gisterenvoormiddag wil ik bloggen. Maar geen enkele keer slaagde ik er in. Elke poging tot schrijven liep uit op niets.Ik was duizelig, had hoofdpijn en miste vooral energie. Me concentreren op taal was zinloos. Ik had nochtans ideeën genoeg. Die zullen echter moeten wachten. Hoe dat komt? Ze heeft weer kuren!Ze is La … Lees verder Ze heeft weer kuren
Rood. Dat trok mijn aandacht. Een lange rode muur. Niet fel maar zacht en warm. Rood kreeg er alle ruimte. Geen kader, uurwerk of meubel stond het in de weg. Het kunstlicht dat de ruimte verlichtte straalde ook warmte uit. Het leek er gezellig. Zij dartelde door de ruimte. Ik zag haar pas na enkele … Lees verder Paris
Het boek is uit. Ken je dat gevoel? Dagen-, weken- of maandenlang laat je je meeslepen in dat ene verhaal. Soms ben je mee vanaf de eerste zin, soms duurt het een paar pagina's of hoofdstukken en nu en dan grijpt de auteur je pas bij je ballen in de finale van de vertelling. Maar … Lees verder Het boek is uit.
Ik twijfel over het exacte jaar, maar ik denk dat het 2003 was. Het was zomer, eind juli of begin augustus. Een perfecte dag voor het strand. Mijn vriendin en ik kozen voor het kleine badplaatsje Sint Idesbald. We woonden toen dichter bij de zee dan nu, in een klein dorpje op 15 minuten rijden … Lees verder Hoe een freak een koning werd
Ik hoefde ze niet eens te tellen, maar toch twijfelde ik over het aantal aanwezigen. Vijf of zes? Vijf. Uiteraard. Als je sterft wordt iemand niemand. Het lichaam is er nog, in de vorm van een lijk. Je hebt zelfs nog een naam, op archiefdocumenten of een grafzerk. Maar toch ben je er niet meer. … Lees verder Alleen
Achter ons huis ligt een heuvel. En zo nu en dan wil ik daar op staan. Dan trek ik de voordeur achter mij dicht, verlaat de tuin en volg het pad langs het beekje dat onze watermolen aandrijft. Onderweg passeer ik de kolkende rivier, de oude holle beuk en de granieten weg langs het donkere … Lees verder De wrakken op Mont Savault
