Where the streets have no name

Zal ik jullie eens iets strafs vertellen over de gemeente waar ik woon?

Eerst even wat cijfers:
De nederzetting heet Brassy en telt op vandaag ongeveer 650 zielen. Ruim honderd jaar geleden waren dat er nog 2341. Vruchtbaar kun je het hier niet noemen.
De gemeente telt 53 gehuchten. Razou, waar onze molen staat, is er één van.
De oppervlakte van de gemeente bedraagt 54 vierkante kilometer. Ietsje meer dan de helft van Parijs. Daar wonen bijna 2,3 miljoen mensen, goed voor een bevolkingsdichtheid van 21 000 inwoners per vierkante kilometer. Hier zijn dat er… 12. Twaalf!

De kans dat je hier iemand toevallig tegenkomt is dus niet zo groot. De kans dat je hier iemand opzettelijk vindt is nog kleiner.
Het gegeven straatnamen en huisnummers kent men hier immers niet. De namen van de gehuchten blijken hier al eeuwen te volstaan. Maar langzaamaan, in deze nieuwe tijden van online aankopen, stelt zich echter een probleem.
Ik verklaar: als je mijn buurman een brief wil sturen dan adresseer je dat aan: Dhr. Buurman, Razou, 58140 Brassy. De postbode kent hier ondertussen iedereen. Tot zover geen probleem dus. Maar als een pakjesbezorger uit verre beschaafde streken één of andere online bestelling van Dhr. Buurman moet afleveren is die wel even zoet. Razou kent zes straten en ongeveer vijftien huizen verspreid over toch wel een vrij grote oppervlakte. De arme koeriers zijn hier vaak de wanhoop nabij.
Ook voor spoed- en andere brandweerdiensten vormt dit vaak een euvel. Ik verklaar andermaal: Dhr. Buurman uit Razou heeft net een hartaanval gehad! Ja hallo. Ga hem maar eens zoeken! Het wordt mij ondertussen duidelijk waarom het bewonersaantal de voorbije eeuw een extreme duik nam. Als er je hier iets ernstigs mankeert, dan ga je er aan. Zo simpel is dat!
Ik vermoed ook dat een deel van de bevolking na een avondje stappen hun eigen woonst niet meer terugvond. Want ja, hoe doe je dat zonder adres?! Dwalend door bos en dal zal menig Brassyliaan (geen idee of die benaming klopt, maar het klint wel exotisch) van ontbering omgekomen zijn op zoek naar zijn eigen stek. Hoe tragisch allemaal.

Aan al deze ellende komt echter binnenkort een eind. In Brassy heeft men een jonge, moderne en dynamische burgemeester en die heeft het licht gezien. Anderhalf jaar geleden las ik in het gemeentelijk infoblad dat ons opperhoofd voorstelde om straatnamen en huisnummers in te voeren. Wat een revolutie! Dat de doorsnee Brassyliaan (grappig toch…) daar nog moest van overtuigd worden, bleek uit het bladzijden lange artikel waarin de burgervader in detail uitlegde wat nu effectief het voordeel van die straatbenamingen en het nummeren van onze hutten was. In datzelfde schrijven verklaarde hij dat het volledige proces nog ruim twee jaren in beslag zou nemen en dat de inwoners alle inspraak zouden krijgen. Ondertussen zijn we bijna zover. De democratie heeft zijn werk gedaan en de straatnamen zijn bepaald. Uiteraard is geen enkele inwoner tevreden met de nieuwe titel van zijn wegel. Zo gaat dat in een democratie.

Onze boulevard zal de gevleugelde naam “Rue de Vanerioux” krijgen. Genoemd naar het idyllische beekje dat door onze tuin stroomt.
In godsnaam. Va-ne-rioux! Met een x. Hoe vaak zal ik dat moeten spellen de komende jaren? Dan was: Le Moulin – Razou – 58140 Brassy, toch een pak eenvoudiger. 
Ik voorspel het nu al: vroeger was alles beter.

De intrede van de beschaving in Brassy is trouwens nationaal nieuws.
Kijk hier voor de reportage op TF1 eerder deze week.