Bloggen in 1990

Gisteren hebben we haar en mijn ouders met een verassing verrast.
25 graden. Af en toe een wolkje die wat verfrissing bracht. Meer moest dat niet zijn voor een geslaagde, zondagse barbecue.

En mijn oudjes die kwamen niet met lege handen. Integendeel, in hun autokoffer zaten een paar dozen vol boeken. Boeken die nog in mijn jeugdkamer stonden en mij blijkbaar nooit interessant genoeg bleken om te verhuizen. Zonde…

Mijn moeder zei dat ik zeker eens moest kijken in dat kleine dagboekje, in één van de dozen.
Ik had blijkbaar in 1990-1991 een dagboek bijgehouden en mijn moeder vond de inhoud duidelijk hilarisch. Ik kon nog net mijn schaamrood verbergen en twee grote druppels angstzweet parelden al vlug langs mijn linkerslaap, bij het idee dat mijn moeder, schaamteloos en shuddebuikend, had gelezen wat ik als 11-jarige had neergepend.
Mijn grootste geheimen. Mijn diepste emoties.

Pas vanmorgen begon ik met het uitpakken van de dozen.
Boeken over oorlogen, uiteraard. Planten- en kruidenboeken, interessant. Een boek met Franse grammatica-oefeningen, handiger dan ooit!
En toen, helemaal onderaan, weg gepropt tussen deel één en deel twee van “De geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog”, vond ik het: Het Dagboek!

In 1990, misschien handig voor wie er toen nog niet bij was, moest de computer nog zijn weg vinden naar de huiskamers. Van het internet hadden we helemaal nog niet gehoord. Neen, bloggen deden wij toen met echte inkt, op echt papier en zonder Delete-toets. Onvoorstelbaar.

Ik was blijkbaar al vooruitstrevend. Want ik dagboekte Twitter-gewijs. Kort en bondig. Maximum drie regels. En in die drie regels kreeg ik het vaak ook allemaal gezegd.

Heel wat van mijn “blogjes” waren weinig boeiend. Zaken als “Op school ging alles goed/slecht.” of “Ik ging zwemmen en het was heel plezant.” passeerden meermaals de revue. Opvallend was dat ik als frisse 11-jarige al duidelijk last had van de hormonen. In de zomer van 1990 werd ik bijvoorbeeld, tot drie maal toe, verliefd! Op meisjes die ik me, met de beste wil van de wereld, niet meer voor de geest kan halen.

98% van wat ik las, was ik helemaal vergeten. Maar god, wat is dat boekje boeiend…
Ik laat jullie even meelezen:

22 augustus 1990
Vandaag was het mijn verjaardag. Ik kreeg veel pakjes. Van E. kreeg ik niets.

Niet zo fijn van E… Toch?

26 augustus 1990
… Daarna zijn we in Ieper een ijsje gaan eten. Ik kreeg een robot en zus een springbal. Mijn tand viel uit.

De reden van die plotse tanduitval is echter onduidelijk.

Op amoureus vlak bleek ik ambitieus, doch onsuccesvol:

30 augustus 1990
Ik heb een afspraak met vier meisjes.

31 augustus 1990
De vier meisjes zijn niet gekomen. …

En net voor het EPO-tijdperk bleek spelvervalsing en sportfraude ook al schering en inslag in de diepe Westhoek:

24 april 1991
Met school gingen we koningsbal spelen in en tegen Beauvoorde. Ze speelden vals, maar we wonnen tocht met 0-2.

En dit is maar een fractie van wat ik vol verbazing en best geamuseerd las…

Dat klein boekje dat een kwarteeuw lang, ergens verstopt in mijn kinderboekenkast zat, krijgt vanaf vandaag een ereplaats in mijn bibliotheek.
En heel misschien, mag een volgende bezoeker het eens inkijken. Als die het heel lief vraagt…