Soms gaat het leven snel. Te snel.
Dan vliegen de dagen voorbij en vergeet ik ’s middags al waar ik ’s morgens was. Op zo’n dagen zit de agenda overvol en raas ik van de ene afspraak naar de andere. De weinig tijd tussenin gebruik ik voor een snelle hap of het verwerken van enkele dringende mails.
Ik hou van die dagen. Ze maken mijn leven boeiend en uitdagend. Albert, Leuven, Nieuwpoort, Arras, Le Mont-Dore, … dit zijn maar enkele van de vele plaatsen waar mijn agenda mij naartoe bracht de voorbije twee weken.
Maar af en toe druk ik de pauze-knop in. Dat moet. Dan laat ik alle mails en oproepen voor wat ze zijn. En dan doe ik, al is het maar twee uur, niets.
Als is “niets” dan ook weer relatief… En zeker als het, enkele dagen voor 1 oktober, nog lekker warm is buiten. Dan betekent niets doen voor mij: de natuur in! En gelukkig woon ik op een plaats waar dat gemakkelijk kan. Vlak achter mijn huis voert een aardeweg mij het glooiende landschap van het Heuvelland in.
Op het einde van die weg ligt een piepkleine militaire begraafplaats. Met helemaal achteraan dit straffe verhaal (video):
Miguel Bouttry 