Mijn gedacht over uw gedacht

Ik zou wat meer moeten schrijven. Gewoon schrijven. Als oefening. Ook om mijn gedachten te ordenen. Dat kan geen kwaad. Daar zou deze blog de perfecte plaats voor kunnen zijn.
Toch komt het er blijkbaar niet van. Maar al te vaak zitten weken of zelfs maanden tussen mijn verschillende blogs. Dat kan niet de bedoeling zijn.
De voorbije maanden waren vooral tijdsgebrek het probleem, drukke agenda enzo. Ook naarstig bezig met lui zijn af en toe. Moet kunnen. Toch?

Maar vaak durf ik simpelweg niet schrijven. Bang om mijn gedacht te zeggen. Bevreesd voor eventuele felle reacties. Twijfelend om mijn licht te laten schijnen over de dingen des levens: politiek, wereldse gebeurtenissen, nieuwsfeiten klein of groot, …

Ik heb er meerdere redenen voor. Ik som ze even voor u op:

1. Niets is zwart-wit:
   dit is mijn credo en meteen ook de hoofdreden waarom het zo moeilijk is om ergens mijn mening over te geven. Want als ik dat doe, dan neem ik min of meer een standpunt in, ga ik in een bepaald kamp zitten. Ik word daardoor enigszins zwart of wit. Maar niets is zwart-wit. Moeilijk…
2. De middenstand regeert het land:
   zo zong wijlen Luc De Vos het. Ik kom uit een middenstandersnest en al tien jaar ben ik zelf ondernemer. Ondernemer, wat haat ik dat woord trouwens…
   Soit, of de middenstand echt het land regeert weet ik niet maar ik leerde vooral dat neutraal zijn een goede eigenschap is voor een zelfstandige. Niemand voor de borst stoten weet je wel. Elke klant telt! Jouw mening hoort binnenshuis te blijven. Al zwijgend vooruit. Lastig…
3. Love me baby:
   ik word graag graag gezien. En liefst door zoveel mogelijk mensen. Maar als ik mijn gedacht ga zeggen is dat hoe dan ook niet het gedacht van iedereen. Ik zal dus mensen tegen de borst stoten. Ze zullen me misschien niet graag meer zien. Verschrikkelijk…
4. Ik evolueer:
   God zij dank! Mijn mening van vandaag kan dus lijnrecht tegenover mijn mening van morgen staan. Iemand kan me onderweg van mijn ongelijk overtuigen, een gebeurtenis kan me nieuwe inzichten geven, ik kan simpelweg van gedacht veranderen. Hah! Helaas kunnen mensen daar vaak niet zo goed tegen. Je moet voor iets staan! Het moet duidelijk zijn. Verandering doet velen duizelen, over de vloer rollen van verwarring. Jammer…
5. Whatever…:
   zijn er niet al meningen en opinies genoeg in deze sociale tijden? Moet ik er de mijne ook nog eens bij gooien? Wie heeft daar een boodschap aan? Wie zit daar in hemelsnaam op te wachten?
   Maar al te vaak bij het lezen van iemand anders opinie denk ik ‘Whatever…’.
   Wie ligt er wakker van iemand anders mening? Maakt het hoe dan ook iets uit? Whatever dus…
6. Zalig zijn de simpelen van geest:
   Maar al te vaak weet ik niet genoeg over het onderwerp om een gegrond oordeel te vellen. Heel wat zaken zijn extreem complex, er is een ellenlang voortraject waar ik geen weet van heb, ik ken er de ballen van. Zalig…
7. Ik heb geen mening:
   Over heel wat feiten, stellingen of gebeurtenissen heb ik geen mening. Voila.

En zo heb ik plotsklaps toch over iets mijn mening gegeven. Open en bloot. Door u allen te lezen.

Moge bovenstaand lijstje dan ook voor veel opinieschrijvers een leidraad zijn bij het formuleren van hun volgende mening.
Lees mijn gedacht over uw gedacht voor u uw gedacht geeft.
Velen zullen uw stilzwijgen toejuichen.