Wie de voorbije weken mijn website bezocht of regelmatig de pers onder de loep neemt, zal het al gezien hebben. Wie mij volgt op Facebook, Instagram, YouTube en andere sociale media, die kan er onmogelijk naast kijken: mijn nieuwe roman ligt in de boekhandel. Bron van Pijn is er voor jullie allemaal!
Jullie zijn massaal aan het lezen geslagen en dat doet deugd. Bedankt! Samen met de reacties sijpelen ook de vragen binnen. Het boek is gebaseerd op het verhaal van mijn grootvader Robert die tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerde met de Duitsers. Belangrijke nuance: gebaseerd op! Het is dus niet zijn verhaal. Sommige dingen in het boek zijn waarheid, andere dan weer compleet verzonnen. Dat prikkelt de lezers. Waar eindigt de realiteit en waar start de fictie?
Daarom wil ik de komende maanden via deze blog of mijn vlog, jullie af en toe nog wat extra info meegeven over het verhaal: een gebeurtenis die de roman niet haalde, wat meer duiding bij locatie x of y en vandaag wil ik van start gaan met het ware verhaal achter een belangrijk personage: wie was Clémence en wat is haar ware verhaal?
In de roman was Clémence het eerste liefje van het hoofdpersonage Flor nadat hij in 1941 in dienst was getreden bij Operation Todt in Normandië. Wie het boek al las, zal zich ongetwijfeld de prikkelende scène herinneren die zich afspeelt op het einde van het tweede hoofdstuk.
Ik zal meteen met de deur in huis vallen: een groot deel van de personages in het boek zijn fictief en Clémence is één van hen.
Alhoewel… toch niet helemaal!
Toen ik in de zomer van 2019 zelf naar Normandië trok, op zoek naar sporen van mijn grootvader, vond ik veel meer dan ik ooit had durven dromen. Zo kon ik de plaats bezoeken waar het kamp van mijn grootvader had gestaan en werd een oud mysterie rond een zakhorloge van hem deels opgelost. Over dat verhaal maakte ik toen een vlogje. Bekijk dat hieronder nog eens en lees dan verder over hoe ik zo tot het personage Clémence kwam.
Even overwoog ik om het bewuste zakhorloge in de roman te integreren. Ik deed het uiteindelijk niet. Wie het wel haalde was de man die waarschijnlijk ooit eigenaar was van het het ding: Louis Mignot. Al kreeg hij slechts een heel kleine rol als Noël Morgot. Een grotere rol was weggelegd voor zijn dochter. Als ik dat doortrek naar het echte leven was dat dus de moeder van de 83-jarige dame die me zo hartelijk onthaalde tijdens mijn Normandië-trip. Over die dochter van Louis Mignot weet ik helemaal niets en moest dus mijn fantasie gebruiken.
Wat ik jullie ook wil meegeven, is dat ik veel van mezelf in het hoofdpersonage Flor legde. Hij is weliswaar gebaseerd op mijn grootvader, maar er zit meer Miguel in dan je zou kunnen vermoeden. Bron van Pijn is heel autobiografisch!
Putte ik bij het creëren van Clémence dan uit mijn eigen ervaringen? Is zij gebaseerd op een oud-lief van mij? En wat met die pikante vrijscène?Misschien hou ik dat toch liever voor mezelf…
Trouwens, de bunker die je op het einde van het filmpje zag, komt in het tweede hoofdstuk ook een paar keer aan bod.
Wil je nog meer te weten komeno over het ware verhaal achter de roman?
Kom dan zeker naar één van de vertelconcerten die ik samen met muzikant Philippe Boey uitwerkte. Ik vertel er meer details en bijzondere weetjes en aan de hand van historische foto’s krijgen de mensen waarop de personages gebaseerd zijn een gezicht. Een grote meerwaarde voor wie het boek al las, prikkelend voor wie het boek nog moet lezen.
Op 22 maart spelen we in Centrum Dranouter (tickets) en op 17 april op De Boot in Merkem (mail naar [email protected] om te reserveren). Meer data vind je in mijn agenda.
Het boek nog niet gekocht? Geen nood, hier vind je waar en hoe dat kan.
OPROEP!
Ben jij benieuwd naar de waarheid achter een bepaald feit in het boek? Wil je meer weten over een locatie of een personage? Of heb je nog een andere vraag? Laat mij die dan zeker weten, misschien maak ik er binnenkort wel een blog of vlog rond.
Miguel Bouttry 