Vóór mijn dertigste levensjaar was ik een festivalbeest.
Mijn eerste festival was Rock Torhout 1993: Levellers, Sugar, The Black Crowes, The Tragically Hip, Sonic Youth, Faith No More, Neil Young, Lenny Kravitz en Metallica. Dat was de affiche. Niet meer en niet minder.
Wat een dag… Ik was 14 jaar, gigantische Metallica-fan en ik vergeet nooit het apocalyptische beeld van de brandende festivalweide, toen ik met suizende oren, diep in de nacht, terug naar huis trok. Ik had de smaak van Rock ’n Roll te pakken.
Ik was vanaf toen niet meer thuis te houden tijdens het zomerverlof: Pukkelpop, Dour, Dranouter, Werchter, Graspop, … Ik was er keer op keer van de partij.
Zestien jaar later waren festivals al lang niet meer ééndaags, maar wel minstens drie dagen. Ik was niet veel thuis toen. Dat hoefde ook niet. In de zomer van 2009 was ik liefloos.
Ik ging al altijd naar festivals voor de muziek. Een marathon aan concerten dus. Dat, in combinatie met sloten bier, ongezond eten, keihard headbangen en te weinig slaap op een altijd luidruchtige camping, deden me die zomer beseffen dat ik er te oud voor werd.
Het jaar daarop ging ik naar geen enkel festival. Ook het jaar erna niet. Noch dat daarna… Het leek me plots te uitputtend, te druk.
Ik was een mietje geworden.
Tot vorige weekend! Het weekend van Dranouter Festival. De weersvoorspellingen waren goed, de weide ligt op 5 minuten rijden van mijn deur en er stonden een aantal groepen op de affiche die ik graag eens aan het werk wou zien. Last minute kochten we dus 2 weekendtickets. Zeven jaar na mijn laatste muziekweekend zou ik nog eens hard gaan!
Vastberaden trok deze, bijna 37-jarige, festivalveteraan naar het dorp tussen de heuvels.
Ik keek er, al zittend op een bankje, naar verrassend mooie concerten. Ik at er lekker, gezond en gevarieerd. Er was altijd voldoende bewegingsruimte en ik moest nooit ergens aanschuiven. De alcoholische drankjes bleven beperkt tot maximum drie per dag. Het headbangen werd vervangen door een perfect op het ritme mee tikkende linkervoet en zachtjes wiegende heupen. En de kans dat ik keihard een combatboot in mijn gezicht kreeg was onbestaande.
En hey! Ik woon vlakbij, dus ik kon elke avond, niet te laat, gewoon mooi in mijn eigen bedje kruipen, een deftige douche nemen en kaka doen op mijn eigen, naar bloemetjes ruikend, watergespoeld toilet. Als klap op de vuurpijl namen we elke namiddag anderhalf uur siësta in eigen tuin, waar we in alle rust even op adem kwamen en een dutje konden doen.
Dranouter Festival, volgend jaar kom ik terug!
Als het niet regent tenminste.
En mijn rugpijn niet te veel opspeelt.
Kippenvel met dank aan:
– Flying Horseman
– Nahko and Medicine for the People
– De Pieper Mobiel
– de wolken en frisse wind op zondagavond
Miguel Bouttry 
Mooie tekst na een mooie jeugd ! Maar nooit toegeven dat je er te oud voor wordt … wijn kwamen dit jaar met een groep uit Hothalen al voor ons 15de jaar naar Dranouter : 4 nachten in een (voldoende hoge) tent en op een (stevige dikke) luchtmatras lukt nog wel …. ’s morgens samen ontbijten…. tegen 12 uur aperitieven en tegen 15.00 h de wei op en het dorp in ! De oudste van onze 5 koppels is ondertussen 61 en de jongste 52 !! En het blijft elk jaar plezant en gezellig …. al hebben we achteraf meer dan 1 dag nodig om volledig te recupereren !
LikeGeliked door 1 persoon