Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik een fototoestel kocht. Het ding was best duur. Hoe duur precies weet ik niet meer, maar het was ergens tussen 700 en 800 euro. Dat is een bedrag die ik niet zo losjes uit mijn geldbeugel strooi. Ik dacht er dus best een paar dagen over na, vroeg hier en daar wat tips en doorworstelde maniakaal enkele dagen lang alle gespecialiseerde websites. Uiteindelijk vond ik over de grens een “bon plan”, want ik betaalde toch een goeie 300 euro minder dan de catalogusprijs.
Nu zijn we een jaar later en ik ben nog altijd blij met die aankoop. Ik nam best wat mooie kiekjes, die ik dan vol trots kon delen met heel wat sociale media vrienden. Tientallen likes en kortstondige roem waren meermaals mijn deel.
Maar was die investering noodzakelijk? Absoluut niet. Ik was vandaag even gelukkig geweest als ik die 700 euro gewoon in mijn zakken had laten zitten.
Maar af en toe overvalt mij dat gevoel dat ik mezelf even wil verwennen. En dan heb ik de drang om iets duurs te kopen. Iets dat ik eigenlijk niet echt nodig heb, maar toch graag wil. Een soort van zelfverwennerij. Een schouderklopje voor het harde werk van de voorbije maanden.
Het overvalt me niet vaak, traditioneel één maal per jaar.
Vergis je niet, ik ben geen materialist. Integendeel. Ik heb niet veel spullen. Ik heb een huis en daarin staan de meest noodzakelijke dingen. Bed, zetel, eettafel met banken, koelkast. Op die paar grote dingen na, kan ik al mijn bezittingen met één autovracht verhuizen. Vertrouw me, ik deed het al meermaals.
Mijn kleerkast, die vul ik heel zeldzaam terug aan. Ik doe het omdat het moet. En als ik dan toch geld uitgeef aan niet-levensnoodzakelijke dingen, dan is het aan restaurantbezoekjes, concert- of filmtickets of boeken. Kleine verwennerijen zijn dat.
Maar soms, dan steekt die drang op. Dan moet ik een grote aankoop doen. Ik doe het al jaren. Zo kocht ik al meermaals een extra basgitaar, een veel te grote en zware versterker, een playstation waarmee ik alles samen 5u heb gespeeld, een tattoo, een scooter, …
Ondertussen is die laatste grote aankoop dus al weer een jaar geleden. Maar ik voel niets, geen drang om onnodige uitgaven te doen. In de verste verte niet.
Misschien heb ik alles.
Waarschijnlijk heb ik alles.
Ik heb veel liefde, vriendschap, afwisseling, uitdagingen, plezier, goesting, kansen, geluk, vrijheid, …
Ik heb werkelijk alles. En het kost mij geen cent.
Miguel Bouttry 
Heel mooi Miguel!
LikeLike