Het boek is uit.

Ken je dat gevoel?
Dagen-, weken- of maandenlang laat je je meeslepen in dat ene verhaal. Soms ben je mee vanaf de eerste zin, soms duurt het een paar pagina’s of hoofdstukken en nu en dan grijpt de auteur je pas bij je ballen in de finale van de vertelling.
Maar als dat moment er is, dan zit je er in. Dan verdwijnt al de rest en leef je in die virtuele wereld. Het verhaal dat de woordkunstenaar voor je creëerde. De personages, de sfeer, die literaire droom, … Alles wordt levensecht en het wordt dat magische universum naast de jouwe. Je gaat het bijna fysiek voelen en ruiken. Het slorpt je op.

Het boek reist overal met je mee en elk vrij moment neem je het te hand en lees je. Al is het maar heel even. Vijf minuten zijn voldoende. Aan de keukentafel, in bed of op de trein. De suspense grijpt je naar de keel en met open mond en vertrokken blik lees je letter voor letter hoe het onverwachte toch gebeurt. Op papier. In je hoofd.
Het windt je op, maakt je triest of uitbundig.

Het boek is uit.

Dan vraag ik me af of ik het opnieuw kan opbrengen om een nieuwe titel te zoeken. Me te laten meeslepen in de fantasie.
Wil ik al die personages wel leren kennen?
Zal ik niet ontgoocheld zijn?
Zal ik het voorbije verhaal niet missen?
Wil ik me terug openstellen voor zoveel sentiment?

Maar ik lees.
Tot het boek uit is.

Het boek is uit.
Wat moet ik nu?