Voor mijn volgende vlog neem ik jullie mee naar mijn roots. De streek waar ik opgroeide: De Moeren!
Jawel, ik ben een “Moerduivel”.
Een wat?
Ik leg het jullie uit, maar eerst wat meer info over De Moeren:
De Moeren zijn sinds de jaren 1970 een deelgemeente van Veurne, maar van een dorpskern is geen sprake, toch niet aan Belgische zijde. Het is vooral een weids poldergebied dat zich kenmerkt door zijn loodrechte wegen en kanalen. Een biljartvlak landschap dat zich eindeloos lijkt uit te strekken. Door die openheid en de nabijheid van de zee is het er vooral vaak heel erg winderig. Wielerliefhebbers zullen het gebied dan ook wel kennen van de voorjaarsklassieker Gent-Wevelgem. De stormachtige Moeren is er vaak de eerste grote hindernis.
De Moeren zijn ongeveer 3500 hectare groot en liggen voor 1/3e in België, de rest ligt op Frans grondgebied. Opvallend is dat het gebied met moeite één meter boven zeeniveau ligt. In België tenminste. In Frankrijk beweert men immers dat deze gronden anderhalve meter lager liggen dan de zeespiegel. Wie heeft het dan aan het rechte eind? Beide! Elk land berekent zijn zeeniveau immers wat anders waardoor er kleine verschillen zijn. Tussen België en Frankrijk is dat ongeveer 2,6 meter. In theorie uiteraard.
Als ik jullie de geschiedenis van De Moeren wil vertellen moeten we 10 000 jaar terug in de tijd. Toen stond de huidige Vlaamse kustvlakte onder invloed van de zee. Het was een uitgestrekt waddengebied dat her en der doorsneden werd door zeegeulen. Zo’n 5 000 jaar geleden begonnen duinen zich te vormen waarbij een zeegeul ter hoogte van het huidige Adinkerke afgesloten werd van de zee. Zo ontstond een uitgestrekt zoetwatermeer. Eeuwen lang bleef De Moeren een ontoegankelijk, ruw en ongezond moerasgebied.
Begin 17e eeuw beslisten de Spaanse aartshertogen Albrecht en Isabella om de waterplas droog te leggen. Men vond in de bekende ingenieur Wenceslas Cobergher een geschikte kandidaat om de gigantische klus te klaren. De steenrijke Cobergher was overtuigd dat de drooglegging zijn fortuin fors zou aandikken. Hij bouwde een ringdijk en -sloot en via molens en een kanaal richting Duinkerke en de Noordzee ontwaterde hij het gebied. De klus duurde door vele tegenslagen veel langer dan verwacht en uiteindelijk kwam de man berooid uit het project. In 1626 had hij De Moeren weliswaar drooggelegd, maar slechts enkele jaren later stierf hij in armoede.
Tot overmaat van ramp brak 20 jaar later een oorlog uit tussen de Spanjaarden en Fransen en zetten die eersten De Moeren terug onder water om Duinkerke te verdedigen tegen Franse aanvallen. Terug naar af dus.
Na een eeuw vol oorlogen werd in 1746 een tweede poging ondernomen om De Moeren droog te leggen. De Franse graaf en krijgsheer D’Hérouville ging de uitdaging aan. Ook hij had maar één doel: stinkend rijk worden! Zijn lot was echter hetzelfde als die van zijn voorganger. Ook hij ging failliet aan de droogmaking en gaf na 30 jaar zijn poging op. Het water had gewonnen.
Pas in 1827 slaagden de gebroeders Herwyn uit het nabije Hondschoote er in De Moeren definitief droog te leggen.
Maar hoe zit dat dan met die Moerduivels?
Dat leg ik jullie uit in mijn vlog. Kijken maar!
Wil je ook de plaatsen bezoeken waar ik langs ging? Je vindt ze via deze kaart.
Miguel Bouttry 