Volgens het Van Dale-woordenboek betekent “roots”: afkomst/herkomst.
Wikipedia zegt: de plek en/of tijd waar iemand vandaan komt.
Mijn roots liggen in De Moeren. De plaats waar het huis van mijn ouders staat. Waar ik opgroeide en mijn volledige jeugd doorbracht. Een biljartvlak poldergebied, weggestopt in de hoek tussen de Frans-Belgische grens en de Noordzee. Vooral bekend voor zijn wind. Het waait er altijd, zelfs als het niet waait.
Soms zegt men wel eens “je roots trekken”. Daarmee bedoelt men dan dat je op één of ander moment in je leven terug keert naar die wortels, de plek op onze aardbol waar je opgroeide. En dat is waar. Soms wil ik terug naar De Moeren. Niet enkel om mijn ouders te zien, dat kan elders ook, maar om gewoon daar te zijn. En te kijken. Soms is het als in een tijdsmachine stappen. Sommige dingen ruiken er nog het zelfde, voelen nog hetzelfde en zien er nog identiek uit. En soms herontdek ik er dingen die ik vergeten was. Het brengt iets in beweging in mij. Nostalgie? Thuis komen? Roots.
Het valt moeilijk uit te leggen. Maar misschien ken je het wel…
Ik denk echter dat mijn roots op twee plaatsen liggen.
Twee plaatsen die mij vormden. En dat zijn uiteraard in de eerste plaats De Moeren. Heel veel van wat ik ooit leerde, leerde ik daar. Stappen, praten, lezen, schrijven, houden van, …
Maar er is nog zo’n plaats waar ik veel leerde. Een plaats die mij voor een groot deel maakte wie ik vandaag ben. En die plaats ligt in de IJzervlakte.
In 2005 bracht het leven mij naar Drie Grachten. Een kruispunt van waterwegen, in het hart van de Westhoek.
Ik leerde er over de natuur, ik leerde er vergaderen, ik leerde er netwerken, ik leerde er vertellen en gidsen. Ik leerde er wat ik wou en wat ik niet wou. Ik leerde er leven.
En vandaag ging ik er nog eens langs.
Het trok en het was op zijn mooist.
De Blankaart, de IJzerbroeken, de Beukelaremolen, De Boot. Een pracht van een plek en voor mij een vat vol herinneringen. Ik ga er graag terug en ik zal het blijven doen.
En jij? Waar liggen jouw roots?